قالبِ ذهنی قبیله گرایان؛ برای توسعه خواهی بسیار تَنگ و تاریک است!
در تشریح و توضیح تریبالیسم، یا قبیله گرایی؛ “به روش، تفکر، یا رفتار گروهی از مردم که از نظر خونی و ژنتیکی؛ زیر مجموعه‌ی یک قبیله یا نژاد خاص هستند اشاره شده است، که ترجیحاً؛ وفاداری‌شان به قوم و قبیله‌ی پدری یا مادری، از وفاداری آن‌ها به دوستان، کشور یا گروه دیگری از مردمِ جامعه
در تشریح و توضیح تریبالیسم، یا قبیله گرایی؛ “به روش، تفکر، یا رفتار گروهی از مردم که از نظر خونی و ژنتیکی؛ زیر مجموعه‌ی یک قبیله یا نژاد خاص هستند اشاره شده است، که ترجیحاً؛ وفاداری‌شان به قوم و قبیله‌ی پدری یا مادری، از وفاداری آن‌ها به دوستان، کشور یا گروه دیگری از مردمِ جامعه بیشتر است! “
قبیله گرایی؛ انحصار طلبی نژادی و تمامیت خواهی قشری است که منجر به از هم پاشیدگی و افتراق توده‌ای می‌شود و در نهایت می‌تواند؛ منشأء کشمکش‌ها و تنازعات درون زیستگاهی شود.
از نگاه قبیله گرایان؛ هم خونی و قوم و خویشی، محور تمام مناسبات و برنامه‌ریزی‌ها و تصمیم‌گیری‌ها خواهد بود!
و سایرین در مرحله‌ی دوم تا چندمِ اولویت قرار خواهند داشت…
در جامعه‌شناسی سیاسی ایران؛ شناسه انتخابات‌های طایفه‌ای، بیشتر شامل استان‌های کم برخوردار شده است. بطوریکه هر کسی تشخیص می‌دهد؛ بین عدم توسعه یافتگی و طایفه گرایی در آن جغرافیا، یک ارتباط مستقیم و سرراست وجود دارد!
در انتخابات‌های استان‌هایی که به معضل نخبه کُشی و کوتوله پروری تریبالیسمی دچار هستند؛ اغلب عناصر توانمند و کاربلد و تأثیرگذارِ در سطح ملی (نیروی انسانی کارآمد) به دلیل عدم توانایی کسب آراء در انتخابات‌ها حذف می‌شوند و میدان را به طایفه بازان واگذار می‌کنند!
ابعاد چهارگانه‌ی توسعه؛ که مشتمل بر موضوعات اقتصادی، فرهنگی، سیاسی، و اجتماعی است، همگی با محوریت یک عنصر هوشمند، با نام “نیروی انسانی ” که دارای مهارت و خلاقیت است، به هم ارتباط پیدا می‌کنند!
نقش نیروی انسانی در توسعه‌ی پایدار، به مراتب از نقش سرمایه‌های پولی و فیزیکی، بیشتر و پررنگ‌تر و با اهمیت‌تر است.
اما در این استان‌ها؛ در سایه‌ی انتخابات‌های تریبالیسمی، اغلب عنصر نیروی انسانی نقش آفرین در حرکت توسعه محور، قربانی گرایشات و تعلقات طایفه‌ای شده است و در ادارات مختلف شاهد انزوای “نیروی انسانی” متعهد و متخصص هستیم.
تلقی که دانشمندان علوم مختلف از “توسعه” دارند؛ جملگی مبتنی بر توزیع متوازن امکانات و امتیازات و فرصت‌ها، بین آحاد مختلف جامعه است، که همین نیز
سال هاست تریبالیسمه شده و امکانات و امتیازات و فرصت‌ها به افرادی می‌رسند که در رأس ادارات هم طایفه‌ای داشته باشند…
تریبالیسم و قبیله گرایی از ویژگی‌های یک جامعه‌ی سنتی است که والت وایتمن رستو‌ی آمریکایی، در همان مدل خطی پنجگانه‌ای که برای رسیدن به توسعه ترسیم کرده است، اول قدمش را بر روی جامعه‌ی سنتی گذاشته و از روی آن رد شده است…
قالب ذهنی قبیله گرایان؛ برای توسعه خواهی بسیار تَنگ و تاریک است!
ثغور توانمندی‌ها و خلاقیت‌های نیروی انسانی تریبالیسمه، با روح تمامیت خواهی و انحصار طلبی قبیله‌گرایانه، محدود می‌شود و تمام انرژی و نوآوری و نوآفرینی یک سرمایه‌ی انسانی به عنوان مدیر یا کاربر اداری، مصروف پاسخ دادن به توقعات‌فامیلی خواهد شد.
چارچوب‌ها و قالب ذهنی هر فرد؛ در بر گیرنده‌ی باور‌ها و اعتقادات او است و خارج شدن از این چارچوب‌ها به قدری سخت است که آن را غیرممکن می‌نمایاند!
لذا؛ داوطلبانی که تمام توان خود را مصروف به کسب بیعت از بزرگان و زُعمای قبیله و همچنین کسب آراء طایفه‌ای نموده است، در واقع پای یک تعهدنامه‌ی نانوشته را از قبل توشیح نموده تا بعداز رأی‌آوری نتواند بجزء انتظارات قبیله‌ای، به هیچ توقع دیگری پاسخ دهد…
نه تنها؛ قالب ذهنی این افراد اجازه‌ی خروج‌ایشان از گرایشات قبیله‌ای را نمی‌دهد، بلکه قواره‌ی عام شمول “توسعه خواهی” از قالب ذهنی که درگیرش هستند، بسیار وسیع‌تر و مبسوط‌تر است و ضمیر تَنگ و تاریک آن‌ها، مفهوم “توسعه” را درک نمی‌کند
خبرنگار؛
اخبار پیشنهادی این نویسنده::
- نظرات ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط مدیران سایت منتشر خواهد شد.
- نظراتی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
- نظراتی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نخواهد شد.
ارسال نظر شما
مجموع نظرات : 0 در انتظار بررسی : 0 انتشار یافته : ۰